اقرار به گناه و آمرزش

بسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحِیمِ

خداوند از ما خواسته است که به گناهان و خطاهای خود اقرار و اعتراف داشته باشیم. همۀ ما خطاکار هستیم. خداوند اقرار به گناهان را دوست دارد. می فرماید: اقرار کنید تا من شما را بیامرزم. خداوند به خاطر همین اقرار از همۀ گناهان می گذرد. شیطان چون اقرار نکرد، ملعون شد.
امیرالمؤمنین علیه السلام در خطبۀ قاصعۀ (نهج البلاغه) فرموده است: شیطان شش هزار سال خدا را عبادت کرد، اما چون اقرار به گناه نکرد، سقوط کرد. اما حضرت آدم علیه السلام چون به گناهان خود اقرار و اعتراف کرد، خداوند فرمود: تو را نمایندۀ خودم می کنم.
بنابراین، گناه باعث جهنم رفتن نمی شود، مگر آن که کسی عناد بورزد و اقرار نکند. حضرت آدم علیه السلام هم اول گناهکار بود، ولی چون اقرار کرد بخشیده شد. او هم ی توانست مثل شیطان اقرار نکند. فرموده اند:
الاِنسانُ حَریصٌ عَلی م مُنِعَ(1) انسان بر آنچه که منع شده است، حریص است.
شیطان هم به خصوص در چنین مواردی بیش از همه وسوسه و تحریک می کند. به حضرت آدم علیه السلام گفته شده بود از این درخت نخور، از این رو بیشتر حریص شده بود. اگر گفته نمی شد، شاید اصلاً اعتنا نمی کرد.
وقتی به بچه می گویند توپ را به لامپ نزنی، یا شیر آب را باز نکن، می خواهد مخالفت کند. بسیاری از مسائل تربیتی همین طور است.
اگر خداوند به ما امری کند، نباید بگوییم چرا؟ چون او خالق است و حکیم، و ما مخلوقیم و ضعیف.
خداوند اقرار کردن به گناه را می خواهد و همین اقرار برای بخشیدناو کافی است. امام باقر علیه السلام فرمودند:
کفی بِالنَّدَمِ تَوبهً(2) توبه، پشیمانی است و بس.
یعنی همین که انسان واقعاً از گناه خود پشیمان شود، خداوند می آمرزد؛ چون خداوند سریع الرضاست.

1*منهاج البراعه،جلد21،صفحه174
2*الکافی، جلد2، صفحه426
(حدیث دوست،حبیب الله فرحزاد، صفحه24و25)

هدیه به روح مطهر امام خمینی رحمه الله صلوات

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

بچه های خادم الشهداء

www.kalamehaq.ir