برتری جویی بر خداوند
بسم الله الرحمن الرحیم
ریشه و بنیاد اصلی بداخلاقی و غضب، خودخواهی، خودمحوری، خودبرتر بینی و تکبر و غرور است. یکی از شخصیت‌های بزرگ می‌فرمود: خدای مهربان می‌فرماید: «و بر خدا برتری مجویید.» (سوره دخان/آیه 19)؛ یعنی بر خدا استکبار نکنید، علو و برتری نشان ندهید. در مقابل خدا من را کنار بگذارید. می‌فرمود: این آیه خیلی لطیف و ظریف است. هستِ حقیقی، خدای بزرگ است. خدا یعنی هستیِ مطلق. همۀ هستی جلوۀ خدا و نور خداست. هستِ حقیقی اوست. او هست و ما نیستیم. می‌فرمود: هر کس در مقابل هستِ حقیقی که خداست، نیستِ حقیقی نشود، یعنی منِ خود را خوب ذوب نکند، خود را کنار نگذارد و عبودیت کامل را در مقابل خدا به خود نخرد، در مقابل هستِ حقیقی علو و برتری جوییده است. باید منِ خود را کنار بگذاری و راه سادۀ آن سلام کردن و ادب و تواضع است. این که آدم خود را پایین تر ببیند. می فرماید: هر کس در مقابل هستِ حقیقی، نیستِ حقیقی نشود، در مقابل او قد علم کرده است، علو و برتری جسته است، استکبار نشان داده و تکلیفش معلوم است: «خداوند مستکبرین را دوست ندارد.»
منبع: کتاب یک گام تا خدا/مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی. تواضع و فروتنی.ص57
نویسنده: حبیب الله فرحزاد
0 نظر