بسم الله الرّحمن الرّحیم

خدایا! من قبل از روزی که به پیشگاه تو بیایم، عفو تو را می طلبم، دوست دارم قبل از فرا رسیدن روز قیامت در زمرۀ کسانی باشم که آنها را بخشیده ای و از دوستان خودت قرار داده ای. تو به عفو و بخشش سزاوارتر از همه هستی، به عزّتت قسم که من هرگز از رحمت تو ناامید نمی شوم، اگر چه گناهانم زیاد باشند، من دردمندی هستم که هیچ درمانی جز عفو تو ندارم! تو با عفو خود مرا درمان کن! هیچ پناهی مانند تو نیست، پناهم بده و مرا قبول کن و امیدم را ناامید نکن! بزرگی و عظمت خودت را در قلبم قرار بده و بذر محبت خودت را در قلب من بارور گردان تا من شهادت را انتخاب کنم، به سوی تو بیایم در حالی که جانم را در راه تو فدا کرده ام. من نعمت های تو را شکر نکرده ام اما تو آن نعمت ها را از من نگرفتی، گناهان من زیاد شدند، اما تو آبروی مرا نبردی. اگر تو به من نظر رحمت نکنی، من بدبخت ترین مردم جهان خواهم بود. من به مهربانی تو بیش از همه کس نیاز دارم. تو خدای خوبی برای من هستی ولی من بندۀ بدی برای تو هستم! اکنون نگاه کن من در پیشگاه تو هستم، به گناهان خود اعتراف می کنم، من به خودم ظلم کردم، آیا می خواهی مرا به عذاب گرفتار کنی؟ مگر من کیستم که تو بخواهی مرا عذاب کنی؟ تو در اوج بزرگواری و عظمت هستی و من بندۀ ضعیف هستم. اگر تو مرا ببخشی، هیچ کس نیست به تو اعتراض کند که چرا بندۀ گنهکارت را بخشیدی، تو خدای من هستی و من بندۀ تو هستم! به عزّتت قسم که از در خانه ات به جای دیگر نمی روم، با این که گنهکارم، اما رو به جای دیگر نمی کنم، کجا بروم؟ به کِه پناه ببرم؟ من که غیر از تو کسی را ندارم. خدایا! شیطان با من دشمن است، او همواره برای وسوسه کردن من می آید، من او را نمی بینم ولی او مرا می بیند، به ضعف های من آگاه است، دوست دارد که من از تو دور شوم، از تو می خواهم که بین من و او جدایی بیندازی، من از شرّ او به تو پناه می برم و از تو می خواهم مرا از دست او نجات بدهی. خدایا! تو برای خود اسمی انتخاب کرده ای و قول داده ای که هر کس تو را به آن اسم بخواند، حاجتش روا کنی، اکنون من تو را به همان اسم مقدّست می خوانم تا حاجت های مرا روا کنی.

منبع: کتاب با من مهربان باش(با خدای خویش این گونه سخن بگوییم). ص27.
نویسنده: دکتر مهدی خدّامیان آرانی

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت دوستان کلام حقی
قابل توجه دوستان علاقه مند به شرکت در قرعه کشی بزرگ عیدانه :
مهلت خرید کارت و شرکت در قرعه کشی فقط تا فردا ، دوشنبه مورخ ۲۸ مرداد ماه و تا ساعت ۱۲ ظهر میباشد . عزیزان لطفا در خرید کارت تسریع فرمایند
با تشکر

بسم الله الرّحمن الرّحیم

تکرار گناه صغیره، آن را تبدیل به گناه کبیره می کند، و اگر انسان حتی یک گناه کند، ولی استغفار نکند، و در فکر توبه هم نباشد، اصرار به حساب می آید. صغیره همچون نخ نازک و باریکی است که اگر تکرار شود، طناب و ریسمان ضخیم و کلفتی می گردد که پاره کردنش مشکل است. قرآن دربارۀ پرهیزکاران می فرماید: «آنان آگاهانه بر گناهانشان، اصرار نورزند.» آل عمران/135. امام باقر علیه السلام در شرح این آیه فرمود: «اصرار، عبارت از این است که کسی گناهی کند و از خدا آمرزش نخواهد و در فکر توبه نباشد.» امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگترین جرایم است.»

منبع: کتاب گناه شناسی. "موارد تبدیل گناه صغیره به کبیره". ص25.
نویسنده: محسن قرائتی.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

هر روز که از خانه بیرون می آمد همین آش و همین کاسه بود. داستان همان داستان روز قبل... زباله و خاکروبه و سنگ و چوب و... یکبار هم شکمبه گوسفند. بد همسایه ای بود؛ این یهودی. حالا هم که سخت بیمار شده بود. دیدم چند روزی است، که پیدایت نیست، گفتند بیماری. آمدم حالت را بپرسم! به همین سادگی. ایمان آورد. یهودی ایمان آورد.

منبع: کتاب پیامبر(گوشه هایی از حیات نورانی رسول اعظم صلوات الله علیه و آله). ص24.
به همّت: محسن حدادی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

عارف والاقدر، مرحوم آخوند مولی حسینقلی همدانی از مبرّزترین شاگردان سید علی شوشتری و بزرگ ترین استاد اخلاق در این اواخر است. شیخ آقا بزرگ تهرانی درباره اش گوید: او در علم اخلاق وزنۀ عظیمی است که به وصف نیاید. مدت ها گذشت و زمانه به سان او در علم اخلاق و تهذیب نفوس ندید و این فن بدو ختم شد و پس از وی کسی که نظیرش باشد به وجود نیامد. علامه سید حسن صدر رحمة الله در تکملۀ امل الامل گوید: او دائم المراقبه بود به طوری که چه بسا در اثنای درس از ترس اینکه مبادا از خداوند سبحان غافل شود، ساکت می شد. وی شیوه ای همانند ابن طاووس داشت و بر اثر مجاهدت ها و ریاضت هایش، انوار ملکوت بر او تابیدن گرفت. مرحوم ملکی تبریزی شاگرد بزرگ او می گوید: در مراتب یاد شده یعنی، طول سجود و عبادت و... کسی را نظیر او ندیدم. باری، حسینقلی به سال 1239 ق در این روستا متولد شد و از آنجا که پدرش همواره از خداوند می خواست فرزندانش در سلک روحانیت در آیند، پس از گذراندن ایام کودکی او را به تهران آورد. وی مقدمات را با شوق زیاد و در زمانی کوتاه فرا گرفت و سطوح را نزد بعضی فضلا تحصیل کرد و سپس از محضر شیخ عبدالحسین تهرانی، معروف به شیخ العراقین، استفاده برد. آن گاه به سبزوار رفت و از حوزۀ درس فیلسوف معروف، حاج مولی هادی سبزواری، توشه ها بر گرفت. پس از آن رهسپار نجف اشرف شد و سالیانی دراز در فقه و اصول از حوزۀ درس شیخ انصاری، استفاده کرد و تقریرات فقه و اصول شیخ را نوشت. پس از درگذشت شیخ انصاری به سال 1281 ق نزد دیگران شاگردی نکرد، زیرا نیازی بدان نداشت و از عراق خارج نشد، بلکه منزوی بود و عهده دار فتوا و مرجعیت نشد و دنبال ریاست نیفتاد، ولی خواص اهل علم و تقوا او را رها نکردند و از او خواستند درسی شروع کند، شاگردان زیادی دورش حلقه زدند و درسش مجمع طلاب فاضل گشت. وی در فقه و اصول با استفاده از تقریراتی که از شیخ انصاری نوشته بود، تدریس می کرد، و پیش از این درس، صبح ها در منزلش اخلاق درس می داد. شیخ آقا بزرگ تهرانی در ادامۀ این سخنان می افزاید: آخوند همدانی شاگردان زیادی در فن اخلاق پرورید که هر یک ستارگان فروزانی بودند که زینت آسمان علم و فضیلت و محور تقوا و فضیلت به حساب می آمدند. شاگردانی که اثر تربیت او به خوبی در سیمایشان نمایان بود. استاد آخوند مرحوم شوشتری هم چون از لیاقت و استعداد ذاتی او خبر داشت و امید داشت که وی افراد زیادی را تربیت و به راه سعادت راهنمایی کند، عنایت زیادی به او داشت. پس از اینکه مرحوم شوشتری او را به تربیت نفوس مستعده فرا خواند، در پی تربیت قابلین شد، به طوری که بعضی را از صبح تا طلوع آفتاب و عده ای را از طلوع تا مقداری از بر آمدن روز و هکذا؛ حتی بعضی را در اول شب و برخی را در آخر شب به راه سعادت رهنمون شد، تا این که توانست گروه زیادی را به طوری تربیت کند که هر یک، از اولیاءالله شدند. برخی از آثار قلمی آخوند همدانی عبارتند از چند نامه و دستورالعمل ارزنده که در آخر تذکرةالمتقین به چاپ رسیده است. سرانجام، پس از عمری تلاش و تربیت ده ها انسان مستعدّ، در سفری برای زیارت کربلا در بیست و هشتم شعبان 1311 ق در جوار رحمت حق آرامید. جسد پاکش در حجرۀ چهارم از سمت چپ صحن مطهر سیدالشهدا علیه السلام -نسبت به کسی که از در زینبی داخل صحن شریف می شود- به خاک سپرده شد.

منبع: کتاب گزیده سیمای فرزانگان. "ضرورت استاد اخلاق". ص 30.
نویسنده: رضا مختاری