شخصیت برجستۀ علمی، معنوی و اخلاقی حضرت زینب سلام الله علیها
بسم الله الرحمن الرحیم
قبل از کربلا زینب کبری سلام الله علیها، نقش همسر، نقش مادر و نقش یک زن برجسته و ممتاز در خاندان پیغمبر را، در مدینه به بهترین وجه ایفا کرده است. شخصیت آن بزرگوار در مدینه قبل از حادثۀ کربلا یک شخصیت برجسته، معروف و ممتاز بوده است. اگر فرض می کردیم که حادثۀ کربلا اصلا نبود، باز زینب کبری سلام الله علیها یک شخصیت برجسته، یک انسان بزرگ و یک زن قابل تبعیت و پیروی محسوب می شد. از لحاظ علمی، از لحاظ تقوا، از لحاظ پاکدامنی و طهارت، از لحاظ برجستگی اخلاقی، از جهت محور بودن برای همۀ کسانی که به مسائل معنوی و اخلاقی و دینی توجهی دارند و از جهات گوناگون، یک استاد، معلم معنویت، معلم اخلاق و معلم رفتار اسلامی زن محسوب می شد. با این حال زنی در این حد و با این شخصیت، ناگهان در مقابل یک تکلیف آنی و خطرناک قرار گرفت که آن عبارت بود از رفتن به سمت کربلا. همه چیز تحت الشعاع این قضیه قرار گرفت.
منبع: کتاب الگوی زن/ نقش و رسالت زن 2/ برگرفته از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی.ص120
به کوشش: امیرحسین بانکی پور فرد
عامل اصلی انحطاط فرهنگی ما
بسم الله الرحمن الرحیم
من آن عامل اصلی و آن میکروب اساسی انحطاط و ضیاع فرهنگی خودمان را در آن میبینم که اولا گذشتهی ما را که عمدهاش منبعث از اسلام و جوشیدهای از اسلام و تعالیم اسلام است، به فراموشی دادند و از یاد بردند. دوم اینکه، ترتیبات و شیوۀ غرب را که با فرهنگ بومی و فرهنگ بدوی و دوران کاملا وحشیگریشان آمیخته بود، به اینجا آوردند. یعنی همین فرهنگ مدرن کراوات بستهی اروپایی را که با این ظاهر لوکس و قشنگ، در داخل خود عناصر واضحی دارد که مربوط به دوران بدویت است. یعنی اصلا ربطی به شهرنشینی و تمدن ندارد؛ و این در خورد و خوراکشان، در کیفیت خوردنشان و در کیفیت معاشرتشان منعکس است. اینها را عینا به اینجا آوردند برای اینکه تزریق کنند.
منبع: کتاب فرهنگ مهم تر از سیاست/اشارات و تنبیهاتی برگرفته از منظومه فکری رهبر معظم انقلاب اسلامی. ص43
نویسنده: هادی پناهیان
زن؛ بخش زیبای آفرینش
بسم الله الرحمن الرحیم
زن، آن بخش زیبای آفرینش بشر است. این بخش زیبا به طور طبیعی با اندکی در پرده بودن همراه است؛ این خاصیت این بخش زیبا و لطیف وجود انسانی است. این پرده را دریدن و آنچه را که باید با نظم و قانون پیگیری شود-آن نیاز غریزی انسانی، چه در زن و چه در مرد-بی قانون و بی نظم در جامعه رواج دادن، بزرگترین خیانتی است که در درجۀ اول به زن و در درجۀ بعد به همۀ بشریت -زن و مرد- انجام گرفته؛ این کار را سیاست هایی غربی کرده اند.
منبع: کتاب نقش و رسالت زن(1)/عفاف و حجاب در سبک زندگی ایرانی-اسلامی/ بر گرفته از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی/روابط زن و مرد. ص31
به کوشش: امیرحسین بانکی پور فرد
چرا خداوند کارهایی که ذرهای شرک و ریا در آن باشد را نمیپذیرد؟
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ: خداوند می فرماید: «من بهترین شریک هستم، اگر کسی عملی را انجام بدهد که هدفش هم من و هم غیر من باشد، من سهم خود را به آن شریکی که برای من پنداشته واگذار می کنم تا پاداش خود را از او بگیرد.» آری، هر کس و هر چیز را در کنار خدا قرار دادن، توهین به مقام الهی است. اگر کسی به شما بگوید: من شما و سنگ را دوست دارم، این توهین به شماست. اگر بگوید: از غذایی که تهیه کرده ام، هم شما بخورید و هم گربه ام می خورد، توهین است. علاوه بر آنکه هدف خداوند از انجام دستوراتش، رشد و کمال انسان است و شرک و ریا مایۀ سقوط انسان است. اگر یک موش در دیگ غذا بیفتند، تمام غذا از قابلیت مصرف می افتد. یک روز تمام مسافران هواپیما را پیاده و باری را که بسته شده بود تخلیه کردند و گفتند: یک موش در هواپیما دیده شده است. پرسیدیم: این همه مسافر و بار به خاطر یک موش باید پیاده شود؟ گفتند: بله، زیرا ممکن است این موش یکی از سیم ها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپیما شود. آری، موش شرک، سیم اخلاص را می جود و رابطۀ بنده با خالق قطع می شود.
منبع: کتاب تمثیلات/پرسش های مهم پاسخ های کوتاه. ص40
نویسنده: محسن قرائتی
برتری جویی بر خداوند
بسم الله الرحمن الرحیم
ریشه و بنیاد اصلی بداخلاقی و غضب، خودخواهی، خودمحوری، خودبرتر بینی و تکبر و غرور است. یکی از شخصیتهای بزرگ میفرمود: خدای مهربان میفرماید: «و بر خدا برتری مجویید.» (سوره دخان/آیه 19)؛ یعنی بر خدا استکبار نکنید، علو و برتری نشان ندهید. در مقابل خدا من را کنار بگذارید. میفرمود: این آیه خیلی لطیف و ظریف است. هستِ حقیقی، خدای بزرگ است. خدا یعنی هستیِ مطلق. همۀ هستی جلوۀ خدا و نور خداست. هستِ حقیقی اوست. او هست و ما نیستیم. میفرمود: هر کس در مقابل هستِ حقیقی که خداست، نیستِ حقیقی نشود، یعنی منِ خود را خوب ذوب نکند، خود را کنار نگذارد و عبودیت کامل را در مقابل خدا به خود نخرد، در مقابل هستِ حقیقی علو و برتری جوییده است. باید منِ خود را کنار بگذاری و راه سادۀ آن سلام کردن و ادب و تواضع است. این که آدم خود را پایین تر ببیند. می فرماید: هر کس در مقابل هستِ حقیقی، نیستِ حقیقی نشود، در مقابل او قد علم کرده است، علو و برتری جسته است، استکبار نشان داده و تکلیفش معلوم است: «خداوند مستکبرین را دوست ندارد.»
منبع: کتاب یک گام تا خدا/مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی. تواضع و فروتنی.ص57
نویسنده: حبیب الله فرحزاد