بسم الله الرّحمن الرّحیم

تصدّقت شوم؛ الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آینۀ قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. حالِ من به هر شدتی باشد می گذرد ولی بحمدالله تا کنون هر چه پیش آمد خوش بوده و الان در شهر زیبای بیروت هستم. حقیقتاً جای شما خالی است فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظرۀ عالی به دل بچسبد.

منبع: کتاب اخلاق در خانواده/ درسهایی از امام رحمة الله علیه. "آیین همسر داری/علاقه و احترام به همسر". ص۲۰
گردآوری و تنظیم: رسول سعادتمند

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سوره یوسف/آیۀ101: «یوسف گفت: پروردگارا؛ تو مرا بهره ای از حکومت دادی و از تعبیر خواب ها به من آموختی. ای پدید آورندۀ آسمان ها و زمین، تنها تو در دنیا و آخرت مولای منی، مرا تسلیم خود بمیران و مرا به شایستگان ملحق فرما».
در پایان حضرت یوسف سیمایی از آن را مرور می کنیم: 1. توجه کامل به خداوند در تلخی ها و شادی ها. 2. رها کردن هر خط انحرافی. 3. پیگیری راه مستقیم پیشگامان. 4. پایداری در راه رضای خدا تا آخرین نفس. 5. وقار در برابر رقبا. 6. صبر در برابر حوادث و مرارت ها. 7. پاکدامنی و ترجیح تقوا بر رفاه. 8. کتمان در برابر بیگانگان. 9. علم وافر. 10. بیان زیبا و فصیح. 11. اصالت خانوادگی. 12. مدارا با مخالفان فکری. 13. اخلاص. 14. سوز و علاقه به هدایت دیگران. 15. قدرت طراحی و ابتکار. 16. تواضع و فروتنی. 17. عفو و اغماض. 18. فتوت و جوانمردی. 19. امانتداری. 20. مهمان نوازی.

منبع: کتاب دقایقی با قرآن/براساس تفسیر نور. ص101
مؤلف: محسن قرائتی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

هزینۀ زندگی فرزند در صورتی که درآمدی ندارد و فقیر است به ترتیب اولویت بر عهدۀ پدر، جدّ پدری و مادر است. واجب است انسان در صورتی که بتواند هزینۀ زندگی فرزندان و نوه ها و نتیجه های خود را که فقیر بوده و توانایی کسب و کار ندارند بدهد، خواه کوچک باشند یا بزرگ. پدری که هزینۀ زندگی فرزند فقیر خود را نپرداخته، بدهکار است. توسعه بخشیدن در پرداخت هزینۀ زندگی همسر و فرزند ثوابش از صدقه دادن به دیگران برتر است. پرداخت هزینۀ فرزندی که فقیر است و توانایی کسب ندارد، بر پدر و مادر و او واجب است، اما هزینۀ ازدواج او بر والدینش واجب نیست.

منبع: کتاب والدین و احکام کودکان. "وظایف والدین نسبت به کودک". ص۲۳
نویسنده: محمود اکبری

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اساساً شیعۀ حقیقی سه شرط دارد: اول آنکه اعتقاد قلبی به تشیّع داشته باشد، دوم آنکه شعار تشیّع داشته باشد، یعنی به توسل، عزاداری و نظایر آن اهمیت بدهد و شرط سوم اینکه مطیع اهل بیت علیهم السلام باشد. کسی که یکی از این سه شرط را نداشته باشد، شیعۀ واقعی نیست و تشیّع او ناقص است. قرآن کریم در سورۀ ماعون، از چنین کسی سلب اسلام و تشیّع کرده است و می فرماید: «وای به آن نامسلمانی که در وقت نماز به نماز اهمیت نمی دهد و در وقت نماز به دنبال کار دیگری است، وای به آن نامسلمانی که تظاهر دارد و صمیمیّت، واقعیت و حقیقت ندارد، وای به آن نامسلمانی که می تواند گره از کار کسی بگشاید و نگشاید». اگر به راستی هر سه شرط در زندگی شیعیان باشد، یعنی اعتقاد به امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام داشته باشند و آن حضرت را تا سر حدّ عشق دوست داشته باشند، از نظر شعار هم عالی باشند و در عمل نیز پیرو آن امام بزرگوار باشند، آنگاه توسل و عزاداری آنان مثمر ثمر و مفید فایده خواهد شد و از برکات بی بدیل آن بهره مند می گردند.

منبع: کتاب مشق اخلاق/برگرفته از آثار و گفتارهای اخلاقی حضرت آیت الله العظمی مظاهری. ص۲۸
نویسنده: حسین مظاهری

بسم الله الرّحمن الرّحیم

می خواستم ازدواج کنم، ولی پدرم می گفت: هر موقع در تحصیل به مدارج بالاتری رسیدی و مقدمات و سطح حوزه را گذراندی و به درس خارج فقه و اصول رفتی، ازدواج کن. دیدم به هیچ صورت قانع نمی شود، اثاثیه را از قم برداشتم و به کاشان نزد پدرم آمدم. او گفت: چرا آمدی؟ گفتم: درس نمی خوانم! شما حاضر نمی شوی من ازدواج کنم. خلاصه هر چه به خیال خویش مرا نصیحت کرد اثر نگذاشت. حتی به بعضی آقایان سفارش کرد که مرا برای درس خواندن نصیحت کنند، من هم بعضی را واسطه کردم که او را برای موافقت با ازدواج من نصیحت کنند! تا اینکه یک روز به پدرم گفتم: یا بگو که من مثل حضرت یوسف هستم و دچار گناه نمی شوم، یا بگو گناه کنم یا بگو ازدواج کنم. به هر حال سرانجام موفق شدم و نظر موافق پدرم را کسب کردم.

منبع: کتاب خاطرات استاد از زبان حجت الاسلام قرائتی. ص42
تدوین: سید جواد بهشتی